Warme laatste weken
Door: Hester Apeldoorn
Blijf op de hoogte en volg Hester
24 December 2011 | Ghana, Cape Coast
De laatste dagen zijn ingegaan. Op dit moment zitten Danny, Daan en ik in Cape Coast. In een heerlijk beach resort komen we langzaam bij van onze reisavonturen van de afgelopen dagen.
Precies een week geleden nam ik afscheid van mijn gezin en alle andere mensen die ik heb leren kennen in Bolga. Een beetje hectisch laatste weekje, maar uiteindelijk heb ik alles precies op tijd afgekregen. Donderdag was de nieuwsbrief geprint en nam ik afscheid van de laatste klas, Zamstech. De kinderen met de meest ingewikkelde en grappige vragen. Een laatste groepsfoto, e-mailadressen uitgewisseld (alhoewel er nauwelijks goede internetcafes zijn). Donderdagavond kreeg ik een warm afscheid van het gezin. Het afscheid van sommige familieleden vond ik best moeilijk. Een gek idee dat je twee maanden bij hen gewoond hebt en weet dat je ze misschien wel nooit meer ziet. Nu ik nog in Ghana ben, bel ik af en toe nog even met Rita om te vertellen hoe het in het zuiden is. En dan zegt ze op de gebruikelijke toon: 'Hey Hester, how is the morning?!' Net zoals ze me bijna elke morgen vrolijk begroette als ik uit mijn kamertje kwam. en ik zeg dan: 'The morning is good! How is yours?'
Vrijdag zijn we in een keer met de STC bus (met airco!) naar Accra gereden. Om 2 uur 's snachts kwamen we aan bij het gusthouse dat we dachten te hebben gereserveerd. Ineens bleek er geen plek te zijn, op een of andere manier was de reservering niet aangekomen. Nadat we de hele reisgids afgebeld hadden en er nergens meer beschikbare kamers te vinden waren, liet de eigenaar van het guesthouse ons dan toch maar in het receptiehalletje slapen op een matje. Gelukkig was ik moe genoeg om de voorbij hobbelende kakkerlak te negeren vlak voordat ik in mijn lakentje kroop.
De volgende ochtend lekker op het strand gelegen en vervolgens de bus naar Hohoe (spreek uit als HoHoi) in de Volta Region genomen. Daar verbleven we in het guesthouse van een Nederlander aan de voet van de hoogste berg van Ghana (achter de berg lag Togo). Het guesthouse werd gerund door twee broers. Althans ze noemden elkaar steeds 'my brother', maar dat zegt in Ghana niets. Ik werd ook regelmatig 'sista Hesta' genoemd. Als ik in Bolga op de fiets zat en dat werd naar me geroepen, dan wist ik, ah dat is er een die ik moet kennen. Aan het eind herkende ik de meeste mensen wel hoor, maar het heeft even geduurd. Ik proberde ze altijd te herkennen aan bepaalde details; bijvoorbeed een grote spleet tussen de tanden of een litteken op de wang (veel Ghanezen in het noorden hebben dat, als teken van hun oorsronkelijke stam).
Maar goed, in de Volta Region hebben we slangen bezocht, in een waterval gezwommen, de grote berg beklommen (heel zwaar, mar mooi was dat) en getrommeld in een grot. De Volta Region is een totaal andere omgeving dan het noorden. Veel groener, veel meer soorte bomen en een vochtiger klimaat. Na een paar hele leuke dagen daar, vertrokken we naar de andere kant van het land: Beyin. Daar kwamen we per ongeluk terecht in een prachtig beachresort in een bos van palmbomen aan het strand. Ik begrijp nu waarom er wel eens geschreven of gesproken wordt van 'Wuivende palmbomen'. Ze wuiven echt, haha. Het strand was heerlijk, met hoge golven, vissers die voorbijliepen en en groot net vol vis binnenhaalden en tegen zonsondergang sjokte er een enorme kudde koeien door de branding voorbij. Een schildpaddennest kwam net uit toen wij daar waren. 40 kleine schildpadjes zagen we naar de zee worstelen. Na een prachtige kanotocht door de jungle kwamen we uit bij Nzulezo, een dorp op palen. Leuk om te zien, maar de mensen die er woonden waren uiterst onvriendelijk en we mochten nauwelijks foto's maken. Een donatie werd er natuurlijk wel van ons verwacht. Ach ja, hoort erbij, het was wel mooi.
Na al dat moois zijn we na wederom een flinke trotro reis, aangekomen in Cape Coast. Die busreisjes waren meestal wel grappig hoor. Ik heb met een heel oud mannetje naast mij, in het donker meegezongen op Stille nacht, heilige nacht en een gesprek in het 'Frans'(!) gevoerd over de politieke vluchtelingen uit Ivoorkust met een leuke vrouw uit Ivoorkust zelf. Die korte ontmoetingen met deze en nog meer leuke mensen onderweg vond ik hartstikk bijzonder. het is net of je er meteen een vriend of vriendin bij hebt. Gisteren was ook z'n mooi voorbeeld. Ik wandelde wat door het stadje op zoek naar een bord rijst. Ik werd verwezen naar een krotje, waar een dametje jollof rijst verkocht. Een jongen hielp me bij de vertaling voor de dame en vroeg me daarna even bij zijn cakejes te komen kijken. Ik kwam per ongeluk terecht in een heuse bakkerij met een stuk of vier grote rode steenovens. Twee mannen schepten heerlijke cakejes in de oven. Ik werd op een bankje tegenover wat oude vrouwtjes geplant. Half Engels, half in hun eigen taal keuvelden we over wat ik in ghana deed, waar ik vandaan kwam, etc.
Op mijn 16de werkte ik op zaterdag bij Bakker Maas. Hier in Cape Coast rook het net zo lekker in de bakkerij als vroeger in Loosdrecht, maar het ging er verder totaal anders aan toe dan in loosdrecht. Elk oud vrouwtje heeft haar eigen taak. De een maakt de vormen schoon, de ander vet de vormen in, weer een ander mengt de boter met suiker in een plastic emmer en het omaatje naast mij brak de eieren in een schaal. Ik genoot van het gemoedelijke sfeertje, de geur en de rondrennende kinderen die steeds Obroenie, obroenie riepen. Hier in het zuiden noemen ze blanken geen solemija, maar obroenie. Ook goed, ook aan die bijnaam ben ik alweer gewend. Uiteindelijk heb ik meegeholpen met de eieren breken. Toen ik wegging, kocht ik drie warme cakejes, vers uit de oven. Toen ik wegging met de (grootst uitgezochte) cakejes, zei het omaatje: 'God bless you'.
En nu is het hier eerste kerstdag (ze beginnen hier een dag eerder). Vanavond is er een groot feest in het beach resort, ben benieuwd.
Ik kan nog wel heel veel vertellen, maar de tijd is op. De rest vertel ik nog wel eens in real life!
Iedereen bedankt voor het lezen van de verhaaltjes. En natuurlijk voor jullie leuke en lieve reacties!
Hele fijne Kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar!!
Veel liefs,
Hester
Precies een week geleden nam ik afscheid van mijn gezin en alle andere mensen die ik heb leren kennen in Bolga. Een beetje hectisch laatste weekje, maar uiteindelijk heb ik alles precies op tijd afgekregen. Donderdag was de nieuwsbrief geprint en nam ik afscheid van de laatste klas, Zamstech. De kinderen met de meest ingewikkelde en grappige vragen. Een laatste groepsfoto, e-mailadressen uitgewisseld (alhoewel er nauwelijks goede internetcafes zijn). Donderdagavond kreeg ik een warm afscheid van het gezin. Het afscheid van sommige familieleden vond ik best moeilijk. Een gek idee dat je twee maanden bij hen gewoond hebt en weet dat je ze misschien wel nooit meer ziet. Nu ik nog in Ghana ben, bel ik af en toe nog even met Rita om te vertellen hoe het in het zuiden is. En dan zegt ze op de gebruikelijke toon: 'Hey Hester, how is the morning?!' Net zoals ze me bijna elke morgen vrolijk begroette als ik uit mijn kamertje kwam. en ik zeg dan: 'The morning is good! How is yours?'
Vrijdag zijn we in een keer met de STC bus (met airco!) naar Accra gereden. Om 2 uur 's snachts kwamen we aan bij het gusthouse dat we dachten te hebben gereserveerd. Ineens bleek er geen plek te zijn, op een of andere manier was de reservering niet aangekomen. Nadat we de hele reisgids afgebeld hadden en er nergens meer beschikbare kamers te vinden waren, liet de eigenaar van het guesthouse ons dan toch maar in het receptiehalletje slapen op een matje. Gelukkig was ik moe genoeg om de voorbij hobbelende kakkerlak te negeren vlak voordat ik in mijn lakentje kroop.
De volgende ochtend lekker op het strand gelegen en vervolgens de bus naar Hohoe (spreek uit als HoHoi) in de Volta Region genomen. Daar verbleven we in het guesthouse van een Nederlander aan de voet van de hoogste berg van Ghana (achter de berg lag Togo). Het guesthouse werd gerund door twee broers. Althans ze noemden elkaar steeds 'my brother', maar dat zegt in Ghana niets. Ik werd ook regelmatig 'sista Hesta' genoemd. Als ik in Bolga op de fiets zat en dat werd naar me geroepen, dan wist ik, ah dat is er een die ik moet kennen. Aan het eind herkende ik de meeste mensen wel hoor, maar het heeft even geduurd. Ik proberde ze altijd te herkennen aan bepaalde details; bijvoorbeed een grote spleet tussen de tanden of een litteken op de wang (veel Ghanezen in het noorden hebben dat, als teken van hun oorsronkelijke stam).
Maar goed, in de Volta Region hebben we slangen bezocht, in een waterval gezwommen, de grote berg beklommen (heel zwaar, mar mooi was dat) en getrommeld in een grot. De Volta Region is een totaal andere omgeving dan het noorden. Veel groener, veel meer soorte bomen en een vochtiger klimaat. Na een paar hele leuke dagen daar, vertrokken we naar de andere kant van het land: Beyin. Daar kwamen we per ongeluk terecht in een prachtig beachresort in een bos van palmbomen aan het strand. Ik begrijp nu waarom er wel eens geschreven of gesproken wordt van 'Wuivende palmbomen'. Ze wuiven echt, haha. Het strand was heerlijk, met hoge golven, vissers die voorbijliepen en en groot net vol vis binnenhaalden en tegen zonsondergang sjokte er een enorme kudde koeien door de branding voorbij. Een schildpaddennest kwam net uit toen wij daar waren. 40 kleine schildpadjes zagen we naar de zee worstelen. Na een prachtige kanotocht door de jungle kwamen we uit bij Nzulezo, een dorp op palen. Leuk om te zien, maar de mensen die er woonden waren uiterst onvriendelijk en we mochten nauwelijks foto's maken. Een donatie werd er natuurlijk wel van ons verwacht. Ach ja, hoort erbij, het was wel mooi.
Na al dat moois zijn we na wederom een flinke trotro reis, aangekomen in Cape Coast. Die busreisjes waren meestal wel grappig hoor. Ik heb met een heel oud mannetje naast mij, in het donker meegezongen op Stille nacht, heilige nacht en een gesprek in het 'Frans'(!) gevoerd over de politieke vluchtelingen uit Ivoorkust met een leuke vrouw uit Ivoorkust zelf. Die korte ontmoetingen met deze en nog meer leuke mensen onderweg vond ik hartstikk bijzonder. het is net of je er meteen een vriend of vriendin bij hebt. Gisteren was ook z'n mooi voorbeeld. Ik wandelde wat door het stadje op zoek naar een bord rijst. Ik werd verwezen naar een krotje, waar een dametje jollof rijst verkocht. Een jongen hielp me bij de vertaling voor de dame en vroeg me daarna even bij zijn cakejes te komen kijken. Ik kwam per ongeluk terecht in een heuse bakkerij met een stuk of vier grote rode steenovens. Twee mannen schepten heerlijke cakejes in de oven. Ik werd op een bankje tegenover wat oude vrouwtjes geplant. Half Engels, half in hun eigen taal keuvelden we over wat ik in ghana deed, waar ik vandaan kwam, etc.
Op mijn 16de werkte ik op zaterdag bij Bakker Maas. Hier in Cape Coast rook het net zo lekker in de bakkerij als vroeger in Loosdrecht, maar het ging er verder totaal anders aan toe dan in loosdrecht. Elk oud vrouwtje heeft haar eigen taak. De een maakt de vormen schoon, de ander vet de vormen in, weer een ander mengt de boter met suiker in een plastic emmer en het omaatje naast mij brak de eieren in een schaal. Ik genoot van het gemoedelijke sfeertje, de geur en de rondrennende kinderen die steeds Obroenie, obroenie riepen. Hier in het zuiden noemen ze blanken geen solemija, maar obroenie. Ook goed, ook aan die bijnaam ben ik alweer gewend. Uiteindelijk heb ik meegeholpen met de eieren breken. Toen ik wegging, kocht ik drie warme cakejes, vers uit de oven. Toen ik wegging met de (grootst uitgezochte) cakejes, zei het omaatje: 'God bless you'.
En nu is het hier eerste kerstdag (ze beginnen hier een dag eerder). Vanavond is er een groot feest in het beach resort, ben benieuwd.
Ik kan nog wel heel veel vertellen, maar de tijd is op. De rest vertel ik nog wel eens in real life!
Iedereen bedankt voor het lezen van de verhaaltjes. En natuurlijk voor jullie leuke en lieve reacties!
Hele fijne Kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar!!
Veel liefs,
Hester
-
24 December 2011 - 12:35
Marieke V R:
Hes wat een prachtig verhaal weer! Je beschrijft het zo mooi waardoor ik echt een goed beeld krijg van jouw leven daar. Klinkt allemaal heel bijzonder & afwisselend!
Geniet van de laatste dagen daar en ik kan niet wachten om je verhalen live te horen!!
Dikke kus Mariek -
24 December 2011 - 14:39
Sophie:
Lieve Hes!
Fijne kerst en geniet van je laatste bijzondere daagjes!
xx Sophie -
24 December 2011 - 14:56
Kristie:
Ha Sista Hesta!
Wat een mooie verhalen weer, heerlijk om te lezen! Het wordt onderhand wel tijd om je weer in 'real life' te zien! Geniet nog even daar, en een fijne en zeker bijzondere kerst en oud en nieuw! Goede reis nog! Dikke kus, Kris -
24 December 2011 - 19:14
Annemieke:
Lieve hes,
Alsof ik er zelf bij ben... je schrijft zo goed! Wat heb jij bijzondere dingen mee gemaakt, prachtig! Ben zo benieuwd naar je enthousiaste verhalen en foto's! Inderdaad tijd om thuis te komen.
Voor nu een hele fijne kerst, wij proosten op je liefie!
X
-
25 December 2011 - 10:10
Hellepel+ Veertiger:
Lieve Hessebes,
Wat een prachtig verslag!!!!!
Kerst in de hitte, zien wij inmiddels ook wel zitten: er valt geen spat sneeuw, het is hier nog maar 23 graden verschil met daar. We tellen de dagen af tot de 30e. We zijn erg benieuwd naar de foto's. Goede reis naar huis en dikke kussen!
H+V -
27 December 2011 - 00:03
M&P:
Hi moppie, we zullen je heerlijke verhalen missen. Wat leuk om dat land door jouw ogen te zien. Je hebt ons hier allemaal een enorm plezier gedaan. Nog een paar daagjes en dan zien we je weer. Tot gauw. Kus van ons -
28 December 2011 - 10:31
Lia Epskamp:
Ha Lieve Hester,
Met bewondering en veel plezier je "grote onderneming"gelezen, geweldig wat jij daar allemaal mee hebt gemaakt, neer hebt gezet met werk en heb mogen beleven!!Onvergetelijk in zo'n korte tijd zoveel!!Wat zullen P&M trots op jou zijn en dat mag ook wel!!Lieve Hester, geniet nog van de laatste dagen en alvast een hele goede terug reis en alle goeds en heel veel geluk voor het Nieuwe Jaar!!
Liefs van Ronald en Lia uit Oisterwijk. -
28 December 2011 - 23:18
Sharon:
Fijne reis en geniet van je thuiskomst en O&N! Tot snel in 2012!!
Liefs xx -
29 December 2011 - 10:25
Cecile Marsmna:
Hele goede reis en een gezellige jaarwisseling bij je familie (ongetwijfeld na al die tijd!) en voor iedereen een heel gezond en goed 2012 ! liefs, Cecile -
04 Januari 2012 - 18:30
Veertiger+ Hellepel:
Aaaah Hes, stuur nog een verhaaltje!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
